فرد مبتلا به سرطان پیشرفته ریه توسط Laurie و همکاران تعیین شد. به هفده بیمار مبتلا به سرطان پیشرفته ریه دوز خوراکی GTE یک بار در روز داده شد که با دوز 0.5 گرم در متر مربع در روز با افزایش دوز شروع می شد.
حداکثر دوز قابل تحمل GTE 3 گرم بر متر مربع در روز بدون سمیت درجه 3 یا 4 بود. یک مطالعه مورد شاهدی بر روی 241 بیمار مبتلا به سرطان ریه در تایوان انجام شد و اثرات سیگار کشیدن، مصرف چای محمود ساده، پلی‌مورفیسم‌های بر خطر ابتلا به سرطان ریه ارزیابی شد.
مشخص شد که در موارد سرطان ریه نسبت سیگار کشیدن، مصرف چای سبز کمتر از 1 فنجان در روز، قرار گرفتن در معرض بخارات آشپزی و سابقه خانوادگی سرطان ریه نسبت به افراد شاهد بیشتر بود.
خطر ابتلا به سرطان ریه در سیگاری‌هایی که هرگز چای سبز ننوشیده‌اند، در مقایسه با سیگاری‌هایی که چای سبز بیش از 1 فنجان در روز می‌نوشیدند، بیشتر بود.
مطالعات اپیدمیولوژیک نتایج متناقضی از رابطه بین مصرف چای سبز و خطر ابتلا به سرطان سینه را نشان داده است. بیماران مبتلا به سرطان پستان در مراحل I و II با مصرف بیش از 5 فنجان چای سبز در روز در مقایسه با افرادی که کمتر از 4 فنجان در روز مصرف می کردند، میزان عود کمتر و دوره عاری از بیماری طولانی تری را نشان دادند.
در یک مطالعه مورد شاهدی که در میان زنان آسیایی-آمریکایی در شهرستان لس آنجلس انجام شد، رابطه معکوس معناداری بین مصرف چای سبز و خطر ابتلا به سرطان سینه گزارش شد.
در یک متاآنالیز منتشر شده توسط Sun و همکاران، 13 مطالعه مورد بررسی قرار گرفت و داده هایی در مورد مصرف چای سبز یا چای سیاه یا هر دو در رابطه با خطر سرطان سینه ارائه شد.
نتایج ترکیبی از چهار مطالعه نشان دهنده کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه برای بالاترین در مقایسه با غیر/کمترین مصرف چای سبز است.
