شروع شستشو احتمالاً فقط شامل استفاده از پودر لباسشویی purex خالص بود که با مالش، ضربه و لگد زدن به لباس ها تقویت می شد. در ادیسه، هومر توضیح می‌دهد که چگونه ناوسیکا و همبازی‌هایش لباس‌های شسته شده را در ساحل می‌شویند و آنها را زیر آفتاب می‌گذارند تا سفید شوند.
اولین نوع پودر لباسشویی در روم باستان استفاده می شد. ادرار جمع آوری شد، با تشکیل آمونیاک تخمیر شد و لباس های شسته شده با آن شسته شد. سومری‌ها قدیمی‌ترین فرهنگ‌هایی هستند که ماده‌ای صابون مانند از خاکستر و روغن چوب تولید کرده‌اند.
نوشته های خط میخی از بافتن، پرکردن و شستن پارچه های پشمی خبر می دهند. دستور العمل دقیقی ارائه شده است که در آن خاکستر چوب و روغن باید با هم مخلوط شوند. اینها همچنین اولین رکوردهای واکنش های شیمیایی هستند.
صابونی شدن چربی ها و روغن ها از مصریان، گول ها و آلمانی ها نیز شناخته شده است. با این حال، این گونه صابون ها احتمالا بیشتر در لوازم آرایشی و به عنوان یک درمان استفاده می شد. فقط پزشک یونانیرومی جالینوس توجه را به اثر پاک کنندگی صابون جلب کرد.
گزارش های دیگر در مورد صابون و استفاده از آن نادر است. شارلمانی هنر صابون سازان را در امپراتوری فرانک ترویج داد. اعراب، اسپانیایی‌ها، ایتالیایی‌ها و فرانسوی‌ها صابون‌سازی را به دوران اوج خود آوردند، زیرا درخت زیتون به عنوان منبع مواد خام کشف شد.
از قرن چهاردهم در آلمان اصناف دیگ صابون وجود داشت. با این حال، صابون همچنان یک کالای لوکس بود. تنها کشف تولید فنی سودا، که برای صابون سازی چربی ها لازم است، صابون را ارزان تر کرد. نیازی به تجزیه زیستی برای بقیه مواد وجود ندارد.
علیرغم این واقعیت که برای برخی از آنها علائم نگران کننده ای از سمیت وجود دارد و بنابراین، ماندن آنها در آب بدون تجزیه زیستی راحت نیست. و سالها آنجا می مانند. به عنوان مثال، یک فسفونات به طور مزمن برای دافنیا سمی است.
سخت پوست پلانکتون که، به دلیل ویژگی های آن، یک ارگانیسم اندازه گیری خوب برای سمیت زیست محیطی در نظر گرفته می شود. حساس بودن به فسفونات ها به این معنی است که آنها در مقادیر نسبتاً کمی برای سایر موجودات سمی هستند.
